بسم اللَّه الرحمن الرحیم. أُفَوِّضُ أمرِى إِلَى اللَّهِ. من براى اولین دفعهاى است که در این مدرسه وارد شدهام. دست‌هاى خائن اجنبى و عمال اجنبى، ما را از شما جدا کردند، بین ما و شما اختلاف انداختند. آن‌ها از این اختلاف نتیجهها بردند و دیدند که از اتحاد جنبههاى، قشرهاىِ مختلف، آن‌ها نمىتوانند با این اتحاد نتایجى را که مىخواهند ببرند. سال‌هاى طولانى کوشش کردند مدارس دینى را از دانشگاه‌ها و دیگر قشرهاى محصلین جدا کنند. ما باید بفهمیم این معنا را که این جدایى چه رنج‌ها به ما داد، و این اتحادِ چند صباح چه گنج‌ها به ما داد. شما جوان‌ها، شما جوانهاى محصل، سایر جوان‌ها، امید من هستید، نوید من هستید. امید من به شما تودهی جوان است. به شما تودهی محصل است. من امید این را دارم که مقدرات مملکت ما بعد از این به دست شما عزیزان بیفتد و مملکت ما را شما عزیزان حفظ کنید. من امید آن را دارم که شماها با علم و عمل، با علم و تهذیب نفس، با علم و عمل صالح، بر مشکلات خودتان غلبه کنید. تاکنون که این راه را آمدیم؛ و با وحدت کلمه‌ی قشرهاى مختلفِ این مملکت و با اتکال به ایمان و اعتماد به اسلام و قرآن کریم دست خائنین را قطع کردیم؛ و اگر تتمهاى باشد قطع مىکنیم ان‌شاءاللَّه. لکن از حالا به بعد اشکالات بیش‌تر است، بیدارى بیش‌تر مىخواهد. از این زمان، زمان سازندگى این خرابهاى است که براى ما به جا گذاشتهاند. شما بهتر مىدانید که این‌ها [رژیم شاه] به دانشگاه‌هاى ما، به دبیرستان‌هاى ما، به دبستان‌هاى ما چه خیانت‌ها کردند. شماها مىدانید که شماها را مىخواستند عقب نگه دارند. نگذارند که یک انسان اسلامى، یک انسان با قدرت، یک انسان با هدف بار بیایید. تعلیمات از اول تعلیمات اعوجاجى، انحرافى و برنامههاى انحرافى بود. مىخواستند جوانهاى ما را به عقب برانند تا استفادههاى خودشان را بکنند، تا ما در همه‌چیز محتاج باشیم، در علم محتاج باشیم و در اقتصاد وابسته و محتاج باشیم. شما جوانان که امید من هستید و نوید من هستید، کوشش کنید و وحدت کلمه‌ی خود را حفظ کنید. ما را نگذاشتند با شما روبه‌رو بشویم. در مدت عمر این دبیرستان، اول مرتبهاى است که من با شما روبه‌رو مىشوم. اول مرتبه‌ای است که استادان و معلمان شما را از نزدیک مىبینم. اول مرتبهاى است که شما جوانان عزیز را، فرزندان اسلام را، از نزدیک زیارت مىکنم.
اى امید من! اى امیدهاى من! اى نویدهاى من! اى فرزندان عزیز اسلام! رمز پیروزى را دریافتید. دریافتید که در این دو سال اخیر با وحدت کلمه ریشه‌ی استبداد، ریشه‌ی سلطنت استبدادى 2500 ساله را از بیخ کندید. دریافتید که نفت‌خواران مفت‌خوار را عقب زدید. دریافتید که با وحدت کلمه و وحدت غرض و هدف و آن ایمان و هدف اسلام، هدف جمهورى اسلام، دریافتید که این رمزْ شما را به پیروزى رساند. این رمز را از دست ندهید. صف‌هاى خود را فشرده‌تر کنید. روابط خود را با همه‌ی قشرها خصوصاً با روحانیین زیاد کنید. شما آمال و آرزوى ما هستید.
ملت ایران با این وحدت کلمه، آمال و آرزوى اسلام است. باید با وحدت کلمه همه‌ی چیزهایى که پیش آمده است حفظ کنید. ... شما جوانان برومند، شما محصلین ارجمند که امید من هستید و نوید من هستید، باید در هرجا که هستید، در هرجایى از ایران که هستید باید بیدار باشید، با بیدارى از حقوق خودتان دفاع کنید. حکومت اسلامى را که از حقوق شما دفاع مىکند مستقر و برقرار کنید. به یاوه‌ی یاوه‌گویان گوش ندهید. به حرف‌هاى قشرهایى که از اسلام هیچ بویى ندیدهاند و با اسلام مخالف‌اند به حرف‌هاى آن‌ها گوش ندهید. آن‌ها مىخواهند ملت را منحرف کنند از مسیر خود. مسیر شما، مسیر اسلام است. مسیر شما این است که جمهورى اسلامى را به پا کنید. ... آن‌ها که امروز به خیال خودشان مىخواهند سرِ سفره‌ی آماده بنشینند، در این نهضت به‌هیچ‌وجه دخالت نداشتند. این نهضت را شماها، این نهضت را طبقه‌ی محصل، طبقه‌ی کارگر، دهقان، بازارى، این نهضت را این‌ها به بار آوردند و این‌ها حق دارند. آن‌ها که در خارج بودند و براى میوه‌چینى آمدهاند، و آن‌ها که در صدرهاى بالا نشستند و منظرهها را نگاه کردند یا کمک کردند به رژیم و حالا به صورت انقلاب[ى] درآمدهاند، آن‌ها را نپذیرید و نمىپذیریم. ... ما باید آن چیزى که آمال ملت است دنبال کنیم. آن چیزى که ملت در چند سال است، در بیش از یک سال است که فریاد مىزنند و از چندین سال است که دنبال او هستند، ما باید به فریاد این ملت گوش کنیم. قشرهاى مختلف این مملکت باید به نداى ملت گوش کنند ببینند ملت چه خواست و چه مىخواهد. ... آنکه علاقه به این ملت دارد، آنکه علاقه به این کشور دارد، آنکه از اختناق خسته شده است، آنکه مخالف این است که مملکت ما مستقل نباشد، آنکه استقلال مملکت را مىخواهد، در هر مسلکى که هست، باید دنبال ملت برود تا پیروز شود. باید دنبال همین قشر ملت، همین محصلین، همین محصلین علوم قدیمه و جدیده، همین بازارى، همین حمال، همین دهقان، همین کشاورز، همین کارگر، دنبال این‌ها بروند. این‌ها کشته دادند، این‌ها خون دادند، این‌ها سهیم هستند. همه‌ی سهم مال این‌هاست. ... من امیدم به شما جوانهاى برومند عزیز و سایر طبقات ملت است. من نوید پیروزى به شما مىدهم: من نوید استقلال، من نوید عظمت، من نوید رفاه، من نوید معنویت، من نوید یک روح پاک، یک روح آزادمنش، یک روح مهذب به شما مىدهم؛ به شرط آنکه همه با هم باشید و ما همه با هم به سوى جمهورى اسلامى و به سوى اسلام. از خداوند تعالى عظمت، سلامت، عزت همه ملت اسلامى را مىخواهم. از خداوند تعالى توفیق شما جوانان برومند ـ عزیزان ـ را مىخواهم.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
سخن‌رانى در جمع فرهنگیان و دانش‌آموزان قم، 17 اسفند 1357، دبیرستان حکیم نظامى قم
«صحیفه‌ی امام»، ج6، صص 350- 355.
